Wijsheid
Men kan over reclame en publiciteit allerlei terechte en minder terechte dingen zeggen, er gezouten en ongezouten meningen opna houden, ervoor of ertegen zijn. Echter, één ding is voor mij zeker: de mensen die ze maken, zijn vaak heel spitsvondig en creatief, slim gewoon. Ze vinden knappe woordspelingen uit, doordenkertjes, en evoceren grappige en ludieke situaties. Vaak bedenk ik dat ze eigenlijk een beroep doen op best wel wat interpretatievermogen van hun doelpubliek. Maar het gaat nog verder. Soms zit er in een speels cliché veel wijsheid. Ik ben niet van plan om de aloude wijsheden van religieuze tradities en heilige boeken te doen verbleken, maar het leven van alledag leert ons vaak ook heel mooie dingen, en dikwijls op manieren en momenten die we niet verwachten. Ik bedacht het onlangs.
Iets om over na te denken
Aan de kant van de weg, tegen een oude gevel, treft mij een groot paneel met publiciteit voor een verzekering. Nu kan u zich bij het woord ‘verzekering’ al onmiddellijk van alles voor de geest halen: een heleboel administratie of zogenaamd ‘leuke en makkelijke’ e-loketten, een veilige regeling voor als er toch iets misgaat, of misschien ook gewoon het feit dat het geld kost. In elk geval, deze verzekering geeft me vanochtend iets om over na te denken. Ze reikt een stukje verrassende wijsheid aan.
Op de foto zie ik een jong meisje in een netjes geschilderde, hagelwitte woonkamer. Ze houdt een dik potlood of eerder zo’n vetkrijtje – een ‘wasco’, kent u dat nog? – in de hand en staat voor een mooie, vrije muur. Lichtjes gedraaid kijkt ze guitig en trots achterom. Ik zie meteen waarom: op die hagelwitte muren bemerk ik in allerlei strepen haar pas aangebrachte kunst, in knalrood! Ze tekende de ganse muur vol, tot op haar eigen hoogte. Wellicht was het even heel stil daar in huis, verdacht stil. Niemand die acht sloeg op wat ze aan het doen was. Ik ken ze nog, dat soort hachelijke situaties. Maar de boodschap die erbij staat, geeft geen boosheid weer, zelfs geen tikkeltje negativiteit, geen wanhoop. Heel rustig en laconiek staat erbij: “Soms gaat het goed, en soms leer je bij.”
Met vallen en opstaan
Mijn gedachten staan er even bij stil. Die boodschap verdient het ook. Al te vaak schieten we in een kramp, in hevige emotie als dingen mislukken of helemaal misgaan, als iemand iets doet wat we niet hadden verwacht, als de zaken anders lopen dan we hadden gepland. En ja, zoiets is vaak ontgoochelend, ontmoedigend. Of misschien lokt het geheel terecht verontwaardiging of boosheid uit. Maar eigenlijk brengt die een mens geen stap vooruit. Misschien is aanvaarden dat het nu eenmaal soms goed gaat en soms beter kan, de enige wijze conclusie. Wellicht is ons – misschien zelfs maatschappelijk aangemoedigde – perfectionisme, dat ons doet steigeren in zulke situaties, juist geen uiting van wijsheid. Soms gaat het goed, inderdaad, en soms niet. Echter, dat hoeft geen puur negatief resultaat te zijn: het is het moment waarop je bijleert. Een ogenblik om na te denken over aanpak, over inschatting of over de wijze waarop je het de volgende keer zou doen. Zo leert een mens bij, met vallen en opstaan. En misschien is dat wel het leven zelf: “Soms gaat het goed, en soms leer je bij.” III
BIO
Bénédicte Lemmelijn is decaan van de faculteit Theologie en Religiewetenschappen van de KU Leuven. Ze is lid van de Pauselijke Bijbelcommissie.
oog & hart
