Tertio

Vooruit-voorzitter Conner Rousseau heeft dan toch ontslag genomen. De hele zaak vertelt iets over de moraal die we vandaag hanteren. Racisme en seksisme worden veroordeeld en bestraft met een soort heropvoedingsprogramma. De nieuwe moraal schreeuwt terechte verontwaardiging uit over de gekende feiten. Evenzeer stuitend is dat de partij niet van plan was Rousseau tot ontslag te dwingen omdat de wonderjongen Vooruit een verkiezingsoverwinning kon bezorgen. Nog fundamenteler is dat Rousseau in zijn ideeën over de samenleving en in zijn persoonlijke levensstijl – hij vond het in de dronken discussie nodig om over zijn inkomen op te scheppen – nauwelijks nog iets met socialisme vandoen heeft. Hij stapte mee in de neoliberale ideologie die ongelijkheid creëert en polarisatie in de hand werkt.

Het felle publieke leven van Johan Leman rond gevoelige thema’s als migratie, racisme en gelijke kansen eiste zijn tol. Eenmaal uit de ratrace vond zijn spirituele en intellectuele leven een nieuwe adem. Daarover laat hij zich tegenwoordig niet onbetuigd: aan de religieuze ongeletterdheid en de intellectuele oneerlijkheid van menig opiniemaker heeft hij een broertje dood.

De Rwandese genocide ligt bijna dertig jaar achter ons, maar ze trekt tot vandaag diepe sporen. Ook bij de zusters van Vincentius à Paolo van Lendelede, in Ruhengeri. Ondanks de moeilijke verhouding tussen Kerk en staat, blijven ze werken aan vergiffenis en verzoening.

Het gruwelijke geweld, op gang gebracht door de terroristische aanslag van Hamas op Israëlische burgers, en gevolgd door een reactie van Israël die buiten verhouding is, heeft me doen kennismaken met een nieuw begrip: destructief recht. Meer dan 1.400 Israëlische burgers werden gedood, meer dan tweehonderd burgers en militairen gegijzeld. Als vergelding bombardeerde Israël Gaza, met een bloedstollend saldo als gevolg: meer dan tienduizend Palestijnen werden de dood in gejaagd, het overgrote deel vrouwen, kinderen en weerloze baby’s. Volgens de Israëlische VN-ambassadeur in de Veiligheidsraad heeft Israël het recht om zo te reageren. De man speldde een gele Jodenster op om de Holocaust in herinnering te brengen en zich opnieuw als slachtoffer op te stellen, tot grote verontwaardiging van de directeur van het Holocaustmuseum in Jeruzalem. Zo’n reactie valt onder de noemer “destructief recht”, legde Christophe Busch, directeur van het Hannah Arendt Instituut, uit. “Door wat een individu, of in het geval van de Holocaust, een heel volk is aangedaan, zou dat volk als het ware het recht verwerven om zelf agressie te begaan, ook op onschuldige slachtoffers.”

Di 14/11

Het Dicasterie voor de Geloofsleer bevestigt dat het voor gelovigen verboden is actief lid te zijn van een vrijmetselaarsloge. De Filipijnse bisschop van Dumaguete Julito Cortes had het Vaticaan om raad gevraagd over de manier waarop vanuit pastoraal perspectief gereageerd kon worden op het feit dat een groeiend aantal gelovigen in zijn bisdom zich aansluit bij de vrijmetselarij.

De actuele geopolitieke hotspots zijn uitlopers van het uiteenvallen van het Ottomaanse Rijk, het Britse Rijk en het Sovjetimperium. De Atlas van de grenzen vormt een leerrijke illustratie daarbij. Recente en aanhoudende militaire operaties in de voormalige Sovjet-republieken leiden ertoe dat de atlas vrij vlug gedateerd zal zijn.

Afgelopen tijd botste ik meermaals op een of andere overweging waar een godgewijde uitpakt met de waarde van het celibaat of de religieuze geloften. Tot op heden had ik nog niet stilgestaan bij zoiets als spiritueel narcisme. Enkele jaren geleden schreef de Zwitsers-Angelsaksische filosoof Alain de Botton een boek met als titel Religie voor atheïsten. Daarin verwoordt hij wat ongelovigen van religieus gelovigen kunnen leren. Een boeiende spiegel om via een buitenstaander naar je eigen positie te kijken. Analoog daaraan zou iemand misschien eens een boek kunnen plegen met als thema: koppelwijsheid voor godgewijd ongekoppelden. Wie als koppel door het leven gaat, botst al gauw op de confronterende realiteit dat de ander niet is zoals we haar of hem dromen.

In het museum La Piscine in Roubaix klinkt de roep om vrijheid van Marc Chagall: de vrijheid van de schilder om zijn eigen beeldtaal te ontwikkelen, de vrijheid van de kunstenaar om de vinger op de wonden van de geschiedenis te leggen, de vrijheid van de Jood om een leven zonder angst te leiden, de vrijheid van de humanist om te geloven dat verdraagzaamheid, verzoening en harmonie de enige hoop voor de mensheid zijn. Hij moest eens weten hoe het er vandaag aan toegaat.

De Nederlandse christelijke uitgeverij KokBoekencentrum lanceert een nieuwe reeks Christelijke klassiekers, met een selectie van inspirerende uitgaven uit het verleden. Met de reeks hoopt de uitgeverij een nieuwe en jonge lezersgroep te bereiken.

inds mijn plechtige communie voelde ik me aangetrokken tot het kloosterleven. Het leek me fijn om mensen te helpen en te doen waarover ik gehoord had tijdens samenkomsten van de beweging Eucharistische Kruistocht van Priester Poppe en in de godsdienstles. Op mijn vijftiende ging ik alleen met de bus en de trein naar de kanunnik in Hannut om …